Saturday, May 21, 2011

"ติ่มซำ...ข้างถนน" แต่... "สามดาวมิชลิน" / แม่ช้อยนางรำ

โดย : แม่ช้อยนางรำ
"เซ็นชื่อจอง" แล้วเลือกเมนูสั่งไว้ก่อน
       "จะเปิบ"ติ่มซำ"เจ้านี้ต้องใจเย็น...เย็น
       เซ็นชื่อจองเอาไว้ก่อน แล้วยืนรอสักสองชั่วโมง
       ถึงจะได้กินกัน"

      
       สัปดาห์ที่แล้ว.."เมนูแม่ช้อย" เขียนเล่าร้านโจ๊กเป๋าฮื้อ ฮ่องกง เจ้าเก่าที่เมื่อสาม...สี่สิบปีก่อน อีชั้นเคยแนะนำให้ไปเปิบกัน
      
       รวมทั้งเคยจัดทัวร์ "เปิบพิสดาร" พาบรรดาสมาชิกทั้งหลายไปปิดร้าน เหมากินกันหลายครั้งหลายคราว แต่ไปคราวนี้ คือไปเมื่อสอง..สามอาทิตย์ที่ผ่านมา
      
       ก็ต้องมาเขียนเรียนเพราะพระเดชพระคุณทั้งหลายว่า
      
       ….ไม่ต้องไปกินกันแล้ว.....
      
       ก็จะไปกินมันทำไมกัน แพงละก็ไม่ว่า แต่ไม่อร่อยนี่ละน่า..แม่ไม่ด่ากลางร้านให้ก็บุญแล้ว
"คิวรอหน้าร้าน"
       แต่สำหรับอาทิตย์ ก็ต้องเรียนท่านว่า
      
       ถึงอย่างไร...อย่างไร ช้อยซะอย่าง จะต้องหาของอร่อย...อร่อยมาให้คุณได้เปิบจนได้
      
       อร่อยแค่ไหน ก็ขอพรรณาความตามให้ว่า
      
       กติกาที่จะได้กิน..ได้เปิบ"ติ่มซำ" ของเจ้านี้มาอยู่ว่า
      
       เมื่อไปถึงหน้าร้านซึ่งเป็นห้องแถวธรรมด๊า...ธรรมดา แล้วก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร เป็นห้องแถว ห้องเดียวเท่านั้น ทั้งเล็ก...ทั้งแคบแบบห้องแถวในฮ่องกง
      
       เมื่อไปถึงแล้วก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้อง เหมือนที่เคยทำกัน
      
       กติกาแรกของที่นี่ก็คือ จะต้องยืนรอจนกวา อาเจ๊...อาอึ้มพนักงานของร้านจะเดินออกมาหน้าประตูแล้วตะโกนว่า....."คิว"
       

"คิวรอในร้าน"
       ก็พอได้ยินเสียงว่าคิว ถึงหมายถึงจัดลำดับ ลูกค้าทั้งหลายก็จะต้องรีบรายงานตัวว่าใครมาก่อน ใครมาหลัง แบบเดียวกับธรรมเนียมคนฮ่องกงยืนเรียงคิวขึ้นรถเมล์นั้นล่ะเจ้าค่ะ
      
       พอได้คิวเป็นหมายเลขหน้า..เลขหลังแล้ว ถึงให้สั่ง"ติ่มซำ"ที่จะเปิบได้ โดยอาเจ๊อีจะให้กาเครื่องหมายเหมือนลงคะแนนเสียงเลือกตั้งว่า จะเปิบอะไร
      
       เมนูติมซำจะแจกให้กา มีทั้งภาษาจีน ภาษาอังกฤษ แต่ไม่ยักกะมีภาษาไทย
      
       เมนูติมซำทีให้เลือกสักสิบ..สิบรายการ ก็เหมือนอย่างร้านติมซำทั้งหลายเขาทำขายกัน
      
       แต่ที่ไม่มีเหมือนกันก็คือ
      
       ถ้ากินตามร้านติมซำทั่วไป สั่งแล้วก็รอหน่อย อย่างช้าก็แค่ห้านาทีก็ได้เปิบแล้ว
      
       แต่ที่นี่ไม่ใช่ กาแล้วก็ต้องยืนรอต่อไปหน้าร้านอีกสักสองชั่วโมง แล้วอาเจ๊ เจ้าเก่า ก็จะออกมาตะโกนเรียกตามนัมเบอร์ ที่ให้ไว้
      
       เมื่อเข้าร้านไปแล้ว อะ...อะ อย่านึกว่าจะได้เปิบเชียวนะเจ้าค่ะโน้นไปนั่งให้เรียบร้อยซะก่อน แล้วก็ไม่ต้องเรียกบริกรมาสั่งอะไรอีก
      
       นั่งรอสักสิบนาทีที่โต๊ะ แล้วอาหารที่สั่งตามใบเมนูที่ติดเอาไว้ ก็จะถูกยกออกมาแล้วกติกาก็มีต่อไปว่า
      
       กินเท่าที่สั่งไว้ในกระดาษเท่านั้น จะสั่งเพิ่มจะสั่งเติมไม่ได้ หมดแล้วหมดกัน
       ถ้าอยากจะกินใหม่ โน้น!!ออกไปหน้าร้านแล้วขอคิวเพียงติ๊ก จากนั้นก็ยืนขาฉิ่ง รอกันอีกสองชั่งโมงเป็นอย่างน้อย...น้อย ค่อยได้กินอีกครั้ง นี่ละคือความจริง
      
       ติ่มซำ"เปิบพิศดาร"
       
คอยสองชัวโมงถึงได้เปิบ
       TIM HOWAN DIMSUM
       G/F PHASE2 TSUI YUEN MANSION
       2-20 KWONG WA ST.-
       MONGKOK 2332

      
       ที่นี่ก็คือปัญหาว่า มันคุ้มค่า...คุ้มกับเสียเวลารอสอง...สามชั่วโมงมั๊ยก็ต้องกราบเขียนเรียน ท่านว่า...คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มเจ้าค่ะ
      
       ติมซำของเขาอร่อยทุกรายการ โดยไม่ต้องพรรณาความให้ยืดยาว มิฉะนั้น สถาบันชิมอาหารของฝรั่งที่ให้ชื่อว่า"มิชลิน"ขายยางรถยนต์จะให้ถึงสามดาวเชียวหรือเจ้าค่ะ
      
       เขาให้จริง...จริง แต่ไม่ได้ให้กับร้านข้างถนนที่ว่านี้ เขาให้ไว้ตอนที่เจ้าของร้านเคยเป็นกุ๊กอยู่ที่โรงแรม"ฮ่องกง ฟอร์ซีชั่น" โรงแรมระดับสี่...ห้าดาว
      
       พอเจ้ากุ๊กได้สามดาวก็ลาออกจากโรงแรมห้าดาว มาเปิดร้านติมซำสามดาว"เปิบพิสดาร"
       

       ว่าจะให้สี่ดาวเหมือนกัน แต่ในรอสอง...สามชั่วโมงอย่างนี้ หมดสิทธิ์เจ้าค่ะ
      
       ...ไปฮ่องกงเมื่อไร อีชั้นท้าพิสูจน์...ไปลองเปิบกัน

No comments:

Post a Comment