| โดย : สันติ เศวตวิมล | ||||
…………………….. ป้าช้อย...แกบอกผมว่า ให้เขียนเล่าถึงหลานสาวของคุณป้าที่เป็นคนไทยคนแรกที่ได้ทำงานในสโมสรหรูหราแบบผู้ดีอังกฤษ สมัยวิคตอเรีย ความจริงผมก็ไม่ได้อยากจะเขียนโพนทนาถึงลูกสาวคนนี้ของผม กลัวท่านผู้อ่านจะรำคาญว่า ผมเห่อลูกสาว แต่เอาล่ะครับ ผมกับผู้อ่านมันก็ตะอวยเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันมาสาม...สี่สิบปี ก็ขออนุญาตเขียนถึงลูกด้วยความผูกพันล่ะครับ | ||||
"แพง" ชอบดนตรี แต่ "พิม" ชอบทำกับข้าว เมื่อ "แพง" ได้ทุนช้างเผือก เลือกเรียนดนตรี "เชลโล" ที่คณะคุรุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ "พิม" กลับตะลอนไปเรียนต่อออสเตรเลียด้วยทุนของตัวเอง ก็สมัยฟองสบู่แตก ผมน่ะแหลก แบกหนี้สิน...เจ๊กอัก!! แต่ "พิม" อยากจะไปเรียนทำอาหารฝรั่ง ตั้งใจแน่วแน่ไปเรียนด้วยทำงานด้วยที่ออสเตรเลีย ประเทศฝรั่งมังค่า ที่ใกล้ประเทศไทยเรามากที่สุด และค่าใช้จ่ายก็ถูกกว่ายุโรป...อเมริกา "พิม" ทำงานด้วย เรียนด้วย | ||||
"พิม" อยู่ออสเตรเลียนับสิบปี จนกระทั่งซื้อบ้าน ซื้อรถยนต์ กำลังจะโอนเป็นคนออสซี่เร็ว...เร็วนี้ ปีหนึ่งคิดถึงพ่อ "พิม" ก็จะบินมาหาผมที แต่มาถี่จนผมบอกกับ "พิม" ว่า "กลับมาอยู่บ้านเราเสียเลยไม่ดีกว่าหรือลูก" "พิม" บอกกับผมว่า กลับน่ะกลับมาแน่...THERE'RE NO PLACE LIKE HOME...จะมีที่ไหนดีเท่าที่บ้าน แต่ตอนนี้จะต้องขอเล่าเรียนศึกษาวิชาอาหารหวานคาว รวมทั้งเหล้ายาให้แตกฉาน แล้วจะกลับบ้านก็จะมาเปิดร้านอาหารเล็ก...เล็ก แต่แตกต่างไปจากร้านอาหารสองร้านที่ผมมี | ||||
ส่วนร้าน "แม่ช้อย ดอยหลวง" สวนทุเรียน ซอยเรวดีเมืองนนท์ เป็นร้านกาแฟ มีอาหารแบบ "ฟิวชั่น" (FUSION) คือผสมผสานทำตามใจ ผมก็เลยเข้าใจอย่างคุณหญิงย่าเคยสอนผมไว้ว่า ...ลูกไม้หล่นใกล้ต้น... หรือฝรั่งมีสำนวนว่า "LIKE FATHER LIKE SON" อย่างที่ผมเขียนเรียนท่านว่า ลูกสาวคนนี้ของผมเลือกชีวิตของเธอเอง เพราะฉะนั้นเธอไม่เกรงกลัวอุปสรรคปัญหา "พิม" เรียนอาหารหวานคาวเจ้าดัง...ดังในออสเตรเลียหลายเมืองหลายรัฐ ฝีมือจัดขนาดไหน พูดไปเขียนไปก็เหมือนเชียร์ลูกสาว เอาว่าล่าสุดที่ "พิม" ส่งข่าวมาก็คือลูกได้เข้าทำงานที่ "เดอะ ออสเตรเลี่ยน คลับ" สโมสรหรูหราแบบผู้ดีอังกฤษที่ไปยึดบ้านเมืองที่ไหนในโลก ก็จะต้องมีสโมสรส่วนตัว | ||||
...พระอาทิตย์ไม่เคยตกในดินแดนสหราชอาณาจักร... "เดอะ ออสเตรเลี่ยน คลับ" ที่ลูกสาวผมได้เข้าไปทำงาน จนกล่าวได้ว่าเป็นคนไทยคนแรกที่ได้ทำงานในสโมสรแห่งนี้ อยู่ที่กรุง "เมลเบิร์น" สโมสรแห่งนี้เปิดมาตั้งแต่ปีค.ศ.1878 ประมาณได้ร้อยยี่สิบ...สามสิบปี คลับแห่งนี้สมาชิกจะต้องเป็นระดับผู้บริหารเท่านั้น ผู้ที่จะใช้บริการจะต้องเป็นสมาชิก ค่าใช้จ่ายแพงเอาการ (บ้านเรา "สปอร์ตคลับ" ก็เอาแบบของเขามา) "เดอะ ออสเตรเลี่ยน คลับ" จะคัดอาหารหวานคาว ไวน์ เครื่องดื่มดีที่สุดในโลกมาบริการ รวมทั้งเจ้าหน้าที่จะต้องคัดดีเยี่ยมที่สุดเช่นกัน ลูกสาวของผมโชคดีเป็นคนไทยคนแรกที่ได้ทำงานที่นี่ ผมก็โชคดีที่จะมีผู้มาช่วยทำอาหารให้กับ "ร้านแม่ช้อย อินเตอร์" ในอนาคตที่ผมคิดจะเปิดเมื่อ "พิม" กลับมา ...ผมถึงขออนุญาตเขียนเรียนท่านด้วยความเคารพที่ท่านให้เกียรติรู้จักครอบครัวของเราครับ... |
No comments:
Post a Comment